Opinia na temat książki Czterdzieści dusz

Fascynująca okładka i intrygujący tytuł, więc nie mogłam nie przeczytać.

W klasztorze dochodzi do zbrodni, niezwykle makabrycznej. Do sprawy zostaje przydzielona Sara, młoda policjantka. Szybko okazuje się, że ważniejsze jest zamiatanie pod dywan niż ujęcie mordercy a klasztor to taki poprawczak dla najgorszych z najgorszych...

Po pierwsze bardzo szybko poczułam sympatię do głównej bohaterki. Emocjonowałam się razem z nią i wiernie kibicowałam.

Dostałam to co lubię, czyli dobre śledztwo, podsuwane nowe wątki, no i sporo kandydatów na morderców. Przyznaję, że bardzo zgrabnie zostałam nabita w butelkę.

Pan Piotr kolejny raz pokazuje, że słowo pisane mu bliskie. Jest lekko i płynnie. Dialogi mają swoją moc i nic w nich z drętwości. Słowa układają się wręcz same, opowieść czyta się sama.

Takie książki lubię, kiedy słowa nie męczą swoim układem.

Jest akcja w miłym tempie, są lekkie wątki obyczajowe, no i sfera psychologiczna również nie została pominięta. Nie ma w niej nic do czego można się przyczepić, doskonały kryminał.

Autor napisał, że tą książką włożył kij w mrowisko. Myślę, że trochę tak jest. Jednak dla mnie księża to przede wszystkim ludzie, zresztą jak i policjanci. Tym samym trudno aby nie było wśród nich osób o wątpliwej moralności.

Panie Piotrze, bardzo gratuluję kolejnej, niezwykle udanej książki.