Opinia na temat książki Człowiek w poszukiwaniu sensu

Pamiętacie kontrowersję jaką wywołał podręcznik Roszkowskiego Historia i teraźniejszość ? Takie książki zamiast edukować przynoszą więcej szkody niż pożytku. Człowiek w poszukiwaniu sensu do nich należy.

Autorem napisanej w 1945 roku opowieści jest były więzień obozu Auschwitz, a prywatnie neurolog i psychiatra. Na karty tej krótkiej opowieści przenosi własne doświadczenia, kładąc nacisk na aspekt psychologicznych reakcji, pokazując wpływ obozu na psychikę i to jak owe doświadczenia rezonują w człowieku, gdy obóz już opuści.

Ta niewielka objętościowo książka będzie miała tyle samo przeciwników, co zwolenników. Dla niektórych będzie kopalnią wiedzy, natchnie, wzbudzi refleksję, inni zarzucą jej zbyt
moralizatorski charakter i nie będą w żaden sposób identyfikować się z przekonaniami i głoszonymi tu prawdami.

Przeszkadzał mi sposób wypowiedzi autora, jakoby wszystkie rozumy pozjadał, zbyt przechwalał się swoją wiedzą. Lecz nie to uderzyło we mnie najbardziej, tylko tezy jakie wygłaszał, a jedną z nich najbardziej.
Otóż według Victora E.Frankla kobiety bezdzietne są nieszczęśliwe, a posiadanie dziecka to jedyny sens życia.
Takie twierdzenia są mocno krzywdzące, a już na pewno nie powinny znaleźć się w książce adresowanej do młodzieży.
Całość mocno przesiąknięta jest religijnością, przez co traci na uniwersalności. Miałam też poczucie, że autor jest na cenzurowanym.
W mojej ocenie dzieło wymaga ponownego przeredagowania, od momentu ukazania minęło już wiele czasu, a mentalność ludzka także ewoluowała.