Niniejsze opracowanie stanowi próbę syntetycznego ujęcia papieskiej koncepcji świętości opartej na świętości osób czczonych w Kościele jako wzorów potwierdzonych do naśladowania przez Biskupa Rzymu aktem beatyfikacji i kanonizacji. Dla Jana Pawła II święci nigdy się nie starzeją i nie przedawniają. Nie są postaciami należącymi do przeszłości, ale przeciwnie, zawsze są ludźmi „jutra”. Wszystkim pokoleniom dają pewność drogi jaką kroczy Kościół. W Jego rozumieniu świętości, dominuje zdumienie nad cudem osoby ludzkiej, jej podobieństwem do Boga, związkiem miłości i prawdy, daru wzajemnego i życia. Papież stawiał często pytanie o to, kim jest człowiek, jaka droga prowadzi do realizacji człowieczeństwa i co jest jego pełnią? Lektura i analiza nauczania Jana Pawła II pozwala stwierdzić, że cud i piękno osoby ludzkiej najpełniej wyrażają się w świętości, czyli człowieczeństwie odnowionym miłością przez łaskę.