Czarne Wdowy

Czy bylibyście zdolni do zabójstwa w akcie zemsty za śmierć dziecka? Wydarzenia, jakie miały miejsce w Biesłanie, wydają się tak odległe. W powieści ?Czarne wdowy? McCutcheon opisuje je ze wszystkimi budzącymi grozę, bolesnymi detalami. Błyskotliwie skonstruowana fabuła prowadzi czytelnika przez te traumatyczne wydarzenia. Ten trzymający w napięciu dramat psychologiczny został napisany z wielką wrażliwością i współczuciem. ?Sunday Telegraph? ?Nie przeżyliśmy Biesłanu. Nie jesteśmy już tymi ludźmi, którymi byliśmy przed 1 września. Jesteśmy inni. Głęboko w nas tkwi dziedzictwo tych trzech dni jak odłamki szrapnela, których nie można usunąć; stało się częścią naszej tożsamości. My jesteśmy Biesłanem? (cytat z książki). Sandy McCutcheon wykorzystał tragiczne, autentyczne zdarzenie i rozwinął je w fascynujący scenariusz typu: ?co by było, gdyby??, w którym zatarła się granica między faktami a fikcją. Bezsilne uczucie wściekłości, którego doświadczają wszystkie ofiary terroryzmu, znalazło swe ujście w ?Czarnych wdowach? jako zapis dokładnie zaplanowanej i wykonanej zemsty. Doszczętnie trawiąca potrzeba zemsty stała się podstawą tej poruszającej do głębi opowieści, w której szczegóły horroru dziejącego się w murach szkoły w Biesłanie po mistrzowsku przeplatają się z pasjonującą fikcją i niepokojem emocjonalnym pozostającym w umysłach zakładników po tych wydarzeniach. Ta fikcyjna relacja z przebiegu wydarzeń to opowieść o 6 nauczycielkach, które przetrwały masakrę w Biesłanie i połączyły się, aby w rocznicę tragicznych zdarzeń w kontrowersyjny sposób uczcić pamięć zamordowanych i złożyć im hołd. Planują rekonstrukcję 3-dniowych wydarzeń, które napiętnowały ich dalsze życie, z tą tylko różnicą, że tym razem to one przejmą kontrolę, będą słuchane i zdecydują o życiu lub śmierci zakładników. W hołdzie zamordowanym w Biesłanie 6 kobiet bierze jako zakładników 4 młodych ludzi ? 3 mężczyzn i kobietę ? będących krewnymi faktycznych terrorystów z Biesłanu. Przez 3 wyczerpujące dni realizują swój starannie przygotowany plan, torturują zakładników, próbując oczyścić siebie z budowanej przez 2 lata wściekłości i szaleństwa oraz nienawiści do swoich porywaczy. Kobiety nie są jednak przygotowane na ogromny bunt i gniew, jaki okazują ich jeńcy. Filmując siebie i swoich zakładników, nauczycielki tworzą opowieść o przerażających przeżyciach, jakich doświadczyły w szkole, a których teraz na ich oczach doznaje czwórka jeńców. To głęboko poruszające doświadczenie w założeniu ma być sposobem na osiągnięcie sprawiedliwości; niestety, okazuje się, że sprawiedliwość nie jest tak łatwo osiągalna. Chociaż wydaje się, że kobietom udało już się otrząsnąć z koszmaru wydarzeń sprzed 2 lat, gdy tylko przywołują je we wspomnieniach, okazuje się, iż ponownie muszą walczyć o przetrwanie. Tyle tylko, że tym razem muszą uciekać przed sobą. Jest to wstrząsająca, głęboko poruszająca historia ukazująca bardzo osobistą tragedię tych osób, o których słyszeliśmy jedynie ogólne informacje w wiadomościach z ataku terrorystycznego na szkołę w Biesłanie. W Australii powieść Czarne Wdowy została już okrzyknięta powieścią roku!