Opinia na temat książki Cień templariusza

Co to była za książka! Prawdopodobnie zostaną ze mną głównie jej negatywne składniki.
Postaci znacząco dobrzy bądź znacząco źli. Nie doświadczymy pośredniości, nie zostaje wiele w fazie domysłów, co jednocześnie spłaszcza ich wizerunki. Dlaczego pisarze powielają wciąż ten błąd? Czyżby zakładano, iż czytelnicy literatury przygodowo-sensacyjnej są na tyle ograniczeni umysłowo, iż nie zrozumieją? A przy okazji z tą sensacją bym nie przesadzała, bo to nie jest szczególnie rozbudowany wątek w całej historii, co też nie wpływa korzystnie na moją ocenę.
Interesująco za to wypadają opisy XIII-wiecznej Barcelony, ale dialogi już jakby nie z tej samej epoki. Rozmowy między bohaterami brzmią zbyt współcześnie, ich myśli również wymykają się konwencji. Totalnym nieporozumieniem jest przy tym zastosowana miara metryczna, gdzie przewijają się odniesienia do odległości w postaci metrów i kilometrów. Tak, w Średniowieczu przechadzamy się po Barcelonie kilka metrów w lewo, kila w prawo, a potem może kilometry za obszar zabudowany. I tak przez wieki aż do XIX-wiecznych miast i wsi. Tak, tu już będziemy mogli wyrażać odległość tą miarą. Niby taka bzdurka, a tak mnie rozpraszała w treści.
I w ten sposób pewne elementy powodujące zgrzyty skutecznie zabijają klimat historii. Nie wiem czy jest sens kontynuować skoro tak się zawiodłam na pierwszym przeciętnym tomie.