Autor zajmuje się problemem, jakie jest odniesienie istoty (nie przejawów) bycia ciałem do wychowania. Jakkolwiek rozważania o przejawach bycia ciałem, czyli cielesności, również pojawiają się w pracy, to nie jest to jej główny wątek. Autor próbuje wykazać, że ciało jako jeden z poziomów świadomości i niedające oddzielić się od duszy, stanowi o naszej podmiotowości w sensie esencjonalnym. Zatem ciało może i musi być przedmiotem wychowania. Takie ujęcie ciała jest nowym horyzontem myślowym w pedagogice. W swej istocie studium stanowi próbę wprowadzenia pojęcia "ciało" w obręb kategorii pedagogicznych.