/cb0bcad5a554ffc7c3edb7985448ae78/n/bylem-niewolnikiem-hunow)
Napisana w 1902 r. węgierska powieść historyczna Gézy Gárdonyiego, której akcja toczy się pod koniec starożytności w latach 440-453 w Galii, państwie Hunów oraz w Konstantynopolu. Autor powiązał w niej tradycje o huńskim rodowodzie Węgrów z nieco ubarwionymi faktami historycznymi.
Książka ma formę pamiętnika. Główny bohater Teofil zwany Zetą zostaje sprzedany w wieku 12 lat przez ojca w niewolę z powodu biedy. Odkupiony od pierwszego właściciela (Maksiminosa) przez Priskosa zostaje jego sekretarzem, a po 8 latach sumiennej pracy wyzwolony. Mimo to postanawia nadal służyć historykowi tylko dobrowolnie, gdyż szczerze go kocha za okazaną mu dobroć.
W 449 r. udaje się z nim w poselstwo do Attyli. W trakcie pobytu w kraju Hunów Zeta zakochuje się bez wzajemności w pięknej Hunce - Emöke. Ucieka od Priskosa i zostaje dobrowolnie niewolnikiem huńskiego dostojnika, Czatha, ojca ukochanej dziewczyny. Liczy, że przez uzyskanie sławy wojennej, zdoła się wykupić z niewoli, zostać zaakceptowanym przez Hunów jako „swój”, a w ostateczności poprosić o rękę Emöke.
Książka ma formę pamiętnika. Główny bohater Teofil zwany Zetą zostaje sprzedany w wieku 12 lat przez ojca w niewolę z powodu biedy. Odkupiony od pierwszego właściciela (Maksiminosa) przez Priskosa zostaje jego sekretarzem, a po 8 latach sumiennej pracy wyzwolony. Mimo to postanawia nadal służyć historykowi tylko dobrowolnie, gdyż szczerze go kocha za okazaną mu dobroć.
W 449 r. udaje się z nim w poselstwo do Attyli. W trakcie pobytu w kraju Hunów Zeta zakochuje się bez wzajemności w pięknej Hunce - Emöke. Ucieka od Priskosa i zostaje dobrowolnie niewolnikiem huńskiego dostojnika, Czatha, ojca ukochanej dziewczyny. Liczy, że przez uzyskanie sławy wojennej, zdoła się wykupić z niewoli, zostać zaakceptowanym przez Hunów jako „swój”, a w ostateczności poprosić o rękę Emöke.
