Kazania zawarte w niniejszej publikacji stanowią jedynie niewielką część nauczania pasterskiego księdza kard. Mariana Jaworskiego. Obejmują one duszpasterskie wyjazdy do Związku Radzieckiego. Zaznaczyć należy, że ówczesny administrator apostolski w Lubaczowie odwiedzał Związek Radziecki jako prywatna osoba. W realiach trwającego systemu komunistycznego nie można było wystosować oficjalnego zaproszenia od jakiejkolwiek wspólnoty parafialnej. Tolerowanie przez władze wizyt duszpasterskich biskupa z Polski było owocem trwającej „pieriestrojki”. Pierwszym przejawem następujących zmian było zwracanie zamkniętych świątyń, które po odnowieniu należało poświęcić. Stąd też w kazaniach tak często pojawiają się słowa wdzięczności odpowiednim władzom za zwrot świątyni, za zrozumienie duchowych potrzeb człowieka. Mówca równie często podkreślał w swoich homiliach, że świątynia nie dzieli, ale łączy. Świątynia uczy ludzi miłości i szacunku do siebie nawzajem. Nauka płynąca ze świątyni wychowuje ludzi na dobrych chrześcijan, a przez to na dobrych obywateli.