Bluźnierstwo

Tomik „Bluźnierstwo” dotyka problemu wiary, zgłębia tajniki człowieczego wglądu do istnienia Istoty Wyższej, do tego, w co wierzy tak wielu z nas. Wiersze w niniejszym woluminie poruszają nutę jestestwa niedotykalności głębi naszego bytu i wiary w kogoś, stojącego na piedestale duszy. Są czystymi pytaniami o miłość, poświęcenie i cierpienie za ludzi i ludzi do Boga. Pytania te są bardzo osobiste, nad którymi trzeba się pochylić, by dotrzeć do istoty tematu poruszanego przez nie, by zrozumieć i znaleźć tę strunę osobistych odczuć czytelnika. Wiara to taki delikatny i osobisty temat każdego człowieka, a pani Ewa Prochal zrobiła z tego majstersztyk. Utożsamiamy się z jej myślą, artykułującą tak delikatny temat, wczuwamy się w te jej osobiste odczucia, by odkryć, że to też nasz, wierzących, świat. Tytuł „Bluźnierstwo” jest jak najbardziej adekwatnym do tak śmiałego podejmowania tego tematu. Tomik wart przemyślenia i odebrania jako element Wielkiego Postu, żeby znaleźć czas i siłę na zadumę nad niedotykalnym i nieznanym. Ewa Prochal — urodzona w Krakowie. Bardzo aktywna pisarsko postać. Pisać zaczęła w latach dziewięćdziesiątych XX w. Pierwsze były wiersze z potrzeby chwili, samorodne myśli, które spływały na papier o różnych porach dnia, a czasem nocy. Czytane były w radiowej audycji: „Strofy dla ciebie”. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych XX w. współpracowała z teatrem działającym w Domu Kultury w Grybowie, na deskach którego wystawiane były zarówno sztuki dramatyczne, jak i kabaret. W tym też czasie Ewa Prochal pisywała do gminnej gazety. Brała też udział w konkursach literackich, w tym jeden wygrała. W nowym tysiącleciu autorka rozpoczęła swoją przygodę z prozą. Zaczęła tworzyć opowiadania i scenariusze na potrzeby teatrów objazdowych. Obecnie pisze także piosenki, które są wykorzystywane do scenariuszy. Zaintrygowana informatyką, podjęła studia zaoczne w tym kierunku.