Blasfemia

Blasfemia oznacza bluźnierstwo, obrazę tego co święte. Co autor miał na myśli tytułując w ten sposób swój zbiór opowiadań ? Uznałem, że niedzielne popołudnie będzie idealnym czasem na zrozumienie intencji Ryana Hardinga.

Przedmowę stanowi kilka słów samego Edwarda Lee mówiące jasno, że nie będzie to jesienny spacer po parku. Tak, to kolejny horror ekstremalny, jednak ten miał być czymś głębszym jakkolwiek by to w tej chwili zabrzmiało. Sięgając po tą książkę miałem nadzieję, że nie jest to horror, którego głównym celem jest obrzydzenie mi wszystkiego co cielesne.

Osiem opowiadań, z czego kilka całkiem ciekawych jak na tą odmianę gatunku, gdzie udało się przemycić coś więcej niż tylko tępą masakrę. Takim właśnie opowiadaniem jest "Dzieląc igły", w które autor wplótł element kryminalny. Do wspomnień z lat dziewięćdziesiątych przeniósł mnie klimat z opowiadania "Emisariusz". Pamiętam wypożyczalnie kaset VHS, przegrywane filmy i szokujący film - Oblicza śmierci. Chciałbym zwrócić jeszcze uwagę na opowiadanie noszące dumnie tytuł "Genitalna Jatka II: Roz-członkowanie", w którym autor połączył ze sobą kilka swoich pomysłów. To opowiadanie jest najdłuższe w tej antologii i tu już jest bardzo krwisto.

Ogólnie, nie było tak źle. Ryan Harding nie narzucał się bezpośrednimi opisami i mimo, że w swoich opowiadaniach wielokrotnie naruszył ludzką godność i resztki mojej empatii, to jednak zrobił to bardzo delikatnie.