/o-1180757/n/bibliotheca-corviniana)
Książka jest zbiorem studiów poświęconych kulturze renesansowych Węgier. Składają się na nią teksty badaczy węgierskich, poprzedzone wstępem pióra polskiego bibliologa, Piotra Tafiłowskiego.
Csaba Csapodi omawia sytuację kulturalną Węgier w drugiej połowie XV w., umieszczając na tym tle powstanie i rozwój biblioteki króla Macieja Korwina.
Ferenc Földesi opisuje, w jaki sposób w pierwszej połowie XVI w. księgozbiór biblioteki, od imienia swego fundatora zwanej Korwinianą, przepływał ze stolicy Węgier, Budy, do cesarskiego Wiednia, gdzie stał się podwaliną Biblioteki Nadwornej, a później austriackiej Biblioteki Narodowej.
Orsolya Karsay porusza temat legitymizacji władzy uzyskanej w sposób budzący wątpliwości lub zastrzeżenia. Autorka koncentruje się na jednym aspekcie tego zagadnienia, czyli uprawomocnienia władzy poprzez działalność na polu kultury.
Podobną problematykę podjął Dániel Pócs, który dogłębnie przeanalizował miniaturę przedstawiającą biblijnego króla Dawida. W tym wypadku chwiejna pozycja fundatora (króla Macieja Korwina) ugruntowywana była poprzez ikonograficzne przedstawienie go w roli ?nowego Dawida?.
Árpád Mikó przedstawia losy rozproszonych pozostałości księgozbioru w XIX i XX w. i wysiłki podejmowane celem ich odzyskania przez rządy węgierskie. Tekst ten obrazuje ponadto, w jak zadziwiający sposób bieżąca polityka państw potrafi wykorzystywać kulturę i sztukę dla swych utylitarnych celów
Csaba Csapodi omawia sytuację kulturalną Węgier w drugiej połowie XV w., umieszczając na tym tle powstanie i rozwój biblioteki króla Macieja Korwina.
Ferenc Földesi opisuje, w jaki sposób w pierwszej połowie XVI w. księgozbiór biblioteki, od imienia swego fundatora zwanej Korwinianą, przepływał ze stolicy Węgier, Budy, do cesarskiego Wiednia, gdzie stał się podwaliną Biblioteki Nadwornej, a później austriackiej Biblioteki Narodowej.
Orsolya Karsay porusza temat legitymizacji władzy uzyskanej w sposób budzący wątpliwości lub zastrzeżenia. Autorka koncentruje się na jednym aspekcie tego zagadnienia, czyli uprawomocnienia władzy poprzez działalność na polu kultury.
Podobną problematykę podjął Dániel Pócs, który dogłębnie przeanalizował miniaturę przedstawiającą biblijnego króla Dawida. W tym wypadku chwiejna pozycja fundatora (króla Macieja Korwina) ugruntowywana była poprzez ikonograficzne przedstawienie go w roli ?nowego Dawida?.
Árpád Mikó przedstawia losy rozproszonych pozostałości księgozbioru w XIX i XX w. i wysiłki podejmowane celem ich odzyskania przez rządy węgierskie. Tekst ten obrazuje ponadto, w jak zadziwiający sposób bieżąca polityka państw potrafi wykorzystywać kulturę i sztukę dla swych utylitarnych celów
