Suma zebranych faktów, sumienność i metoda, z jaką Zieliński przystąpił do analitycznego i chronologicznego rozpatrzenia całego dzieła Bartóka, sprawiają, że napisał znakomitą książkę. Pisze o melodyce, o ruchu i rytmie, o współbrzmieniach, daje dużo dobrze wybranych przykładów, opisuje dzieło, opowiadając, jak się ono rozrasta i na czym polegają jego charakterystyczne cechy, jaki jest jego stosunek danego utworu do poprzednich i następnych, a także do dzieł innych kompozytorów.