Opinia na temat książki Balsamistka

"Zawsze staram się dać ulgę. Spokój.
Złudzenie, że osoba zmarła śpi i wygląda jak w najlepszym dniu swojego życia."

Usta stale podkreślone czerwoną pomadką. Urzekająca uroda, subtelna, piękna. Amelia fascynuje, przyciągając nie tylko męskie spojrzenia. W swojej pracy, kieruje się olbrzymią wrażliwością i delikatnością. Dba o godne przygotowanie zmarłych do pochówku. Jest balsamistką.

Poznań paraliżuje seria makabrycznych zbrodni, śledztwo praktycznie stoi w miejscu. Policja nie potrafi znaleźć wspólnego mianownika, który łączyłby ofiary.
Sprawą interesuje się Monika, charyzmatyczna dziennikarka śledcza. Czy uda się jej dotrzeć do prawdy?

Autorka zbudowała fabułę składająca się z kilku wątków, stopniowo dokładając nowe elementy, czym skutecznie podtrzymywała moją ciekawość. Od pierwszych stron z zaangażowaniem śledziłam wydarzenia. Gubiłam się w domysłach, analizując podsuwane informacje i poszlaki. A było warto. Mroczny klimat, aż przesiąka przez karty powieści.

Na uwagę zasługuje bardzo dobra kreacja bohaterów, w szczególności dwóch tak różnych od siebie kobiet. Z wnikliwością sportretowane ludzkie zachowania i emocje, które stają się ich udziałem. Wiele problemów, cierpień zakorzenionych jest głęboko w przeszłości. Przez lata, dojrzewające potrafią wpłynąć destrukcyjnie na obecne życie. Jak poradzą sobie z bolesnym bagażem doświadczeń?

Zakończenie jest zaskakujące, a wszystkie wątki domknięte w dobrym stylu. Wyśmienita w swoim gatunku.
Szczerze polecam.