Aspekty wojskowe polityki zagranicznej Polski w 1939 roku

Celem niniejszej pracy jest uzyskanie odpowiedzi na pytanie, jaką rolę spełniła polska polityka zagraniczna, a w szczególności jej aspekty wojskowe w zakresie zagwarantowania bezpieczeństwa Rzeczypospolitej w obliczu zagrożenia militarnego ze strony hitlerowskich Niemiec i Związku Radzieckiego, w zakresie egzekucji traktatów i zobowiązań sojuszniczych dla Polski po wybuchu II wojny światowej oraz w zakresie uwarunkowań politycznych dla stworzenia podstaw formalno-prawnych do odtworzenia Wojska Polskiego na emigracji, szczególnie na terytorium Francji i Wielkiej Brytanii. Recenzowana praca składa się ze wstępu, czterech rozdziałów, zakończenia, aneksów i bibliografii. Jej konstrukcja została oparta na chronologii, a w ramach poszczególnych rozdziałów. Autor trafnie zastosował układ rzeczowo-chronologiczny, dzięki czemu łatwiej jest śledzić poszczególne zagadnienia. Prace z zakresu historii dyplomacji dla tego okresu najczęściej przyjmują za cezurę kończą rozważania moment opuszczenia kraju przez najważniejsze władze państwowe i wojskowe Drugiej Rzeczypospolitej we wrześniu 1939 roku. Zasługą Autora jest dostrzeżenie ciągłości funkcjonujących legalnie władz państwowych II RP w aspekcie kontynuacji polityki zagranicznej państwa polskiego, w szczególności w kwestiach wówczas zasadniczych - wojskowych.