Architektura renesansowa, która pojawiła się około roku 1420 we Florencji w dziełach Brunelleschiego i Albertiego, osiągnęła swój szczyt w następnych pokoleniach wraz z pojawieniem się takich geniuszy dojrzałego renesansu, jak Bramante, Sanmicheli, Sangallo, Peruzzi, Sansovino i Michał Anioł. Ich twórczość w sposób jasny i z wyczuciem omawia profesor Murray. Była to nie tylko epoka niezrównanych osiągnięć architektonicznych w samej Italii. Dostarcza ona także klucza do zrozumienia rozwoju architektury w pozostałych krajach Europy w ciągu następnych trzech stuleci. Książka stanowi jedno z najlepszych wprowadzeń do problematyki architektury włoskiego renesansu.