Architektura dwudziestolecia

Po zakończeniu Pierwszej Wojny Światowej przed Polską czekało jeszcze wiele wyzwań. Zrujnowane miasta, brak budynków publicznych, zniszczone drogi i tory kolejowe... By codzienność mogła wrócić do normy, należało odbudować rzeczywistość. Dać jej funkcjonalność i estetykę na miarę nowych czasów.

Architekci w dwudziestoleciu międzywojennym stawiali na żelbeton, lubili okna, a układ pomieszczeń w końcu stał się praktyczniejszy, by poruszanie było łatwe i komfortowe. W modzie były płaskie, funkcjonalne dachy czy nasłonecznione i dobrze wentylowane mieszkania o niewielkiej powierzchni. Urbaniści znali wagę zieleni w mieście, a na osiedlach coraz więcej było wieżowców. Wszystko to stanowi natomiast jedynie mały wycinek tematu.

„Architekci dwudziestolecia“ to jedynie powierzchowne streszczenie architektonicznego i urbanistycznego oblicza dwudziestu lat z historii Polski, ale podane w bardzo przystępnej formie. Nada się dla młodszych czytelników (to na ich wyobraźnię mają podziałać pytania po każdym rozdziale), ale i dla tych starszych. Helena Postawka-Lech bowiem ujęła wszystko zgrabnie, ilustracje Ryszarda Kajzera dodały klimatu, a wydawnictwo NCK zadbało, by książka już po złapaniu w dłonie budziła wiele pozytywnych emocji. Lubię tak dopieszczone tytuły i nigdy nie potrafię być wobec nich obojętna, więc seria „20 lat XX wieku“ to dla mnie podwójny strzał w dziesiątkę — przez dobór tematów i wykonanie. I jasne, nie będzie to angażujące dla kogoś, kto już ma w...