Książka dotyczy niektórych problemów altruizmu jako jednego z podstawowych celów wychowania i możliwości jego realizowania w procesie wychowawcym. W dwóch pierwszych rozdziałach najpierw określa się altruizm jako świadoma, bezinteresowną i dobrowolną troskę o innych ludzi, a następnie omawia się m.in. jego genezę, typologię i związane z nim badania psychologiczne oraz charakteryzuje się altruizm jako istotnie ważny problem pedagogiczny. Uzasadnia się też potrzebę wychowania do altruizmy w świecie współczesnym i ukazuje granice bezinteresowności w postępowaniu altruistyczynym. W kolejnych dwóch rozdziałach ukazano podobieństwa i różnice międy alruizmem a miłością bliźniego w ujęciu chrześcijańskim i opiekunem spolegliwym zgodnie z założnieniami etyki niezależnej T. Kotarbińskiego. Z kolei mowa jest o metodach uczenia się altruizmu (rozdział V) i psychospołecznych uwarunkowaniach skutecznego wychowania do altruizmu (rozdział VI) oraz dokonuje się przeglądu przykładnych zachowań altruistycznych w życiu ludzi wielkiego serca i umysłu (rozdział VII).