Przytaczamy krótką antologię rozważań Jana Pawła II na temat miłości ludzkiej, wygłaszanych przez Ojca Świętego podczas środowych audiencji ogólnych. Z tych fragmentów, mimo iż są krótkie, wyłania się wielka głębia teologiczno-antropologiczna i duszpasterska. To na niej dwaj autorzy tej książki opierają swoją refleksję. Teksty są wzięte ze zbioru opublikowanego przez Libreria Editrice Vaticana, o tytule Mężczyzną i niewiastą stworzył ich. Odkupienie ciała, a sakramentalność małżeństwa, Citta del Vaticano 1986.
Gdy pod lipą, w rodzinnym klimacie, ludzie wyciągają się po całym dniu pracy w złotawym słońcu wieczoru, wypowiadane wówczas słowa są najbardziej prawdziwe. Chcemy, by ta rodzinna, szczera rozmowa, w której przekazujemy sobie wzajemnie słowa leżące nam na sercu, była ?tonem? tego zbioru, zachęcającego w dostępny i prosty sposób do czerpania ważnych treści o silnym znaczeniu egzystencjalnym.
Według biblijnego opowiadania Ewa została stworzona z żebra Adama. Od tego momentu Adam nie może o tym zapomnieć i ciągle szuka swojego żebra. Także Ewa znajduje życie i uspokaja się dopiero u boku tego, z którego została wzięta. Zaczyna się dla tych dwojga droga zbawienia: eros staje się siłą, która pozwala wyjść z siebie, która otwiera na drugiego i nie pozostawia w spokoju, dopóki nie doprowadzi do komunii, do jedności.
Gdy pod lipą, w rodzinnym klimacie, ludzie wyciągają się po całym dniu pracy w złotawym słońcu wieczoru, wypowiadane wówczas słowa są najbardziej prawdziwe. Chcemy, by ta rodzinna, szczera rozmowa, w której przekazujemy sobie wzajemnie słowa leżące nam na sercu, była ?tonem? tego zbioru, zachęcającego w dostępny i prosty sposób do czerpania ważnych treści o silnym znaczeniu egzystencjalnym.
Według biblijnego opowiadania Ewa została stworzona z żebra Adama. Od tego momentu Adam nie może o tym zapomnieć i ciągle szuka swojego żebra. Także Ewa znajduje życie i uspokaja się dopiero u boku tego, z którego została wzięta. Zaczyna się dla tych dwojga droga zbawienia: eros staje się siłą, która pozwala wyjść z siebie, która otwiera na drugiego i nie pozostawia w spokoju, dopóki nie doprowadzi do komunii, do jedności.