Ёжик в тумане

Wyjątkowe, choć bardzo krótkie opowiadania, mimo to zawierające wiele ciszy i treści filozoficznych. Autor bardzo delikatnie wydobywa takie problemy, jak: samotność człowieka, przyjaźń, przypadek, śmierć, piękno świata. Może są one nawet bardziej adekwatne dla dorosłych, niż dla dzieci, a w każdym razie nadają się przynajmniej równie dobrze dla dużych, co dla małych, podobnie jak "Chatka Puchatka" Milne'a czy "Mały Książę" Saint-Exupery'ego. Postać jeżyka ma na terenie byłego ZSRR status kultowy, zaś do obrazu "jeżyka we mgle" wielokrotnie odwoływały się inne teksty kultury - powieści, piosenki (m.in Как листовка/Jak ulotka grupy Grażdanskaja Oborona); w języku funkcjonuje on niemal jak idiom.

Właściwie opowiadania te pisane były pierwotnie jako scenariusze do filmów animowanych. Pierwszy z nich: "Jeżyk we mgle" został zrealizowany w 1975 roku przez Jurija Norsztejna ze znakomitą muzyką kompozytora Michaiła Mejerowicza. Film ten w następnym roku otrzymał najwyższe wyróżnienia za najlepszy film dla dzieci na wszechzwiązkowym festiwalu filmowym we Frunze (dziś Biszkek, stolica Kirgizji) i jako najlepszy film animowany na festiwalu filmów dla dzieci i młodzieży w Teheranie, a w następnych latach wiele innych nagród. Rodzice powinni jednak film sami obejrzeć, zanim pokażą dzieciom, ponieważ dzieciom często wydaje się on straszny i niezrozumiały. W 2003 roku w Tokio film ten uznany został przez międzynarodowe gremium 130 krytyków za najlepszy film animowany wszechczasów:...