"Świetnie spisująca się w I wojnie światowej 75 mm armata wz. 1897 była w latach międzywojennych jednym z podstawowych typów uzbrojenia pułków artylerii lekkiej Wojska Polskiego. W 1939 r. towarzyszyła żołnierzowi polskiemu od pierwszych godzin walki z najeźdźcą niemieckim; wspierała swym ogniem działania piechoty i zadawała duże straty zagonom pancernym wroga. Zwrotna, i dużej szybkostrzelności i znakomitej celności była sprawnym i groźnym orężem artylerzystów polskich w bitwach pod Kutnem, Mławą, ma przedpolach Warszawy i w ostatniej bitwie kampanii wrześniowej - pod Kockiem. Słana ilościowo, lecz wielka duchem artyleria lekka zdała celująco egzamin w najcięższej próbie"
(ze wstępu)
(ze wstępu)