Nocna Łowczyni (blog)

Pobieżnie dość przeczytałam zawartość, a oto moje wrażenia:

Pomysł ma potencjał, podoba mi się, nad wykonaniem musisz jednak jeszcze pracować. Posługujesz się krótkimi, urywanymi zdaniami, co daje wrażenie chaosu i niepoukładania, mi zwyczajnie przeszkadza w odbiorze. Mam też wrażenie, że tekst to komunikaty nadawane krótkofalówką, a nie dłuższa forma literacka. No i trochę za dużo podniosłych tekstów na centymetr kwadratowy bloga.
Z rzeczy, które wyjątkowo rzuciły się w oczy:

Rozdział 1
Nie wiem, na ile znasz włoski, ale facet mówiący do bohaterki "mio caro" to porażka. Zwyczajnie - mówi do niej w formie męskiej. Prawidłowo w tym wypadku by było "mia cara".
Cała akcja z kataną ukrytą na plecach i pod włosami. Katana jest bronią o głowni długości przynajmniej 60 cm i fizycznie nie dałoby się jej tak schować...
"Zdarta ręka". Co to jest "zdarta ręka"? Można mieć łokcie obtarte do krwi, zdartą skórę z przedramienia, ale nie "zdartą rękę".

Rozdział 2
Bohaterka wchodzi do własnego domu z Magnum wycelowanym w sufit. Jeśli ma być profesjonalistką, to polecam przeczytanie chociaż jednej książki o antyterrorystach i metodach prowadzenia akcji. Pistolety wycelowane w sufit to wymysł amerykańskich filmów.
I powracam do włoskiego. Carissimi, znów do bohaterki. Tym razem używasz liczby mnogiej...
Rozdział 3
Śmierć przyszedł obejrzeć Dr House'a, nie Dr Housa. Zasady odmiany nazwisk obcojęzycznych.
Poza tym, bohaterka znajduje w lodówce kawałek pizzy. Odgrzewa go, a potem nagle pizza się mnoży. Niespójność.

Rozdział 5
Magnum i katana "dobrze leżą". Ale jak i do czego? Dobrze leżeć to może ubranie. A broń może być dobrze przymocowana do paska na przykład, ewentualnie jak dobrze leży - to w dłoni.

Ogólnie polecam do wracania do swoich tekstów po przerwie i czytaniu ich od nowa.
Powodzenia i rozwijaj się. Ja chcę tylko pomóc.

Ogólnie świetnie się zapowiada, wciągneła mnie ta opowieść. ^.^ Tylko opublikuj posty szybciej, bo umrę z ciekawości.

Tak samo jak Tessiak znalazłam trochę błędów, takich jak to z pizzą, ale nie były tak straszne, żeby obrzydzić mi czytanie. :)