A Éric-Emmanuel Schmitt ???

je czytałam:
Oskar i pani Róża
Tektonika
Kiedy byłem dziełem sztuki.
Ta ostatnia zrobiła na mnie największe wrażenie. Czytałam, płakałam, burzyłam się i intensywnie myślałam nad sobą. Jest jedną z najlepszych książek, które przeczytałam. Jednak trudno o niej mówić w kategoriach: o, ta książka jest fajna, cool, itp. Polecam gorąco i pozdrwiam

Schmitt jest jednym z moich ulubionych autorów, przeczytałam wszystkie jego książki...choć może nie...tej o Mozarcie nie czytałam. Każda ksiązka Schmitta jest inna i trudno mi powiedzieć która była lepsza lub która bardziej mnie wzruszyła. Fakt "Kiedy byłem dziełem sztuki" jest godna podziwu,ale "Przypadek Adalfa H." również wspaniały ;) Ostatnio jestem zachwycona jego ostatnią ksiązką "Odette", taka miła do przemyśleń, uśmiechu i ciągłego wracania,aby móc znów ja przeczytać.

Ostatnio przeczytałam Pan Ibrahim i Kwiaty Koranu - baaardzo mi się podobało , oj bardzo. Dużo refleksji po tej książce.
Kupiłam wczoraj Odette i inne historie miłosne , jeszcze wcześniej dostałam Moje życie z Mozartem a i niedługo dostanę Kiedy byłem dziełem sztuki. Oj, uczta się szykuje !;]

Uwaga, nowa książka Schmitta : http://biblionetka.pl/book.aspx?id=116494

Przeczytałem zdecydowaną większość jego książek. Schmitt jest dla mnie zjawiskiem. W tak prosty, dziecięcy sposób potrafi opowiedzieć niezwykłe historie zwykłych ludzi. Nie ma w nim refleksyjnego polotu Exuperego, czy usilnego dumania Coelho. Jest pisarzem, który swoją lekkością słów sprawia, że czytanie go jest przyjemne, ale nie płytkie.

Przeczytałam wszystkie książki Schmitta(za wyjątkiem "Ewangelii..") i muszę przyznać, ze jest to mój ulubiony autor. Jego najnowszą książkę również już pochłonęłam z przyjemnością, choć moją ulubioną pozycją są "Małe zbrodnie małżeńskie" i "Tektonika uczuć". Jest moim zdaniem doskonałym dramaturgiem :)

Właśnie czytam "Przypadek Adlofa H', uważam że tylko on potrafi w ten sposób igrać ze świadomością i historią

Jestem w trakcie czytania 'Marzycielki z Ostendy' i bardzo mnie wciągnęła. Schmitt pisze wspaniałe książki o marzeniach,miłości. "Oskar i Pani Róża'' jest najbardziej wzruszającą powieścią, jaką do tej pory przeczytałam. Polecam!

Czytałam Oskar i Pani Róża - i jak dla mnie książka wspaniała.
Potem zabrałam się za Pan Ibrahim i Kwiaty Koranu i tu troszkę rozczarowana jestem :/ niby książka fajna, ale spodziewałam się takiej samej dawki emocji jak przy pierwszej.

Przez długi czas ten pan był dla mnie numerem jeden. Chłonęłam jego książki, płakałam przy "Ibrahimie...". Ostatnio jednak straciłam z nim kontakt i - w sumie nie wiem czemu? Zdecydowanie muszę wziąć się za siebie i nadrobić zaległości:) W prosty aczkolwiek bardzo ciekawy sposób opowiada o życiu, zazwyczaj o sprawach trudnych. Potrafi momentalnie wciągnąć czytelnika w swój świat. Jedyne zastrzeżenia mam do "Małych zbrodni małżeńskich", ale to chyba moja wina. Zamiast jak zawsze dawkować, połknęłam ją za jednym razem!

Od dłuższego czasu jeden z moich ulubionych autorów. Czytałam "Oskara", "Tektonikę uczuć", "Kiedy byłem dziełem sztuki", "Przypadek Adolfa H."- ta chyba zrobiła na mnie największe wrażenie. Wizja alternatywnego życia Hitlera z jednej strony, a z drugiej- pokazanie w jaki sposób Hitler stał się największym zbrodniarzem ludzkości... Oprócz tego czytałam jeszcze "Moje życie z Mozartem", "Małe zbrodnie małżeńskie", a wkrótce zamierzam się zabrać za "Marzycielkę".

ja póki co mam za sobą "Oskar i pani róża"," Odette" i "Dziecko Noego". ogólnie jestem zauroczona lekkością pióra Shmitta:) jego ksiazki czyta się lekko a mimo wszystko pozostawiają po sobie pole do zastanowienia się nad sobą samym. muszę sięgnąć po więcej,aktualnie poluję na "Tektonikę":)

"Dziecko Noego" też czytałam, poza tym "Moje ewangelie" i "Kwiaty Pana Ibrahima". W takim razie ja też mam coś do upolowania, bo o "Odette" jeszcze nie słyszałam:)