Polski chirurg płuc.
W 1933 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, a w 1937 uzyskał stopień doktora. Przed 1939 był założycielem pierwszej w II Rzeczypospolitej Stacji Dawców Krwi. Podczas II wojny światowej służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Powróciwszy do Polski został ordynatorem oddziału w Sanatorium ZNP w Zakopanem. Równocześnie powierzono mu obowiązki konsultanta chirurgicznego we wszystkich innych sanatoriach zakopiańskich. Specjalizował się w chirurgii płuc. W 1951 uzyskał habilitację. Był kierownikiem Zakładu Torakochirurgii, później pod nazwą Kliniki Chirurgii Klatki Piersiowej przy Instytucie Doskonalenia i Specjalizacji Kadr Lekarskich Akademii Medycznej w Warszawie. W 1954 mianowany profesorem nadzwyczajnym Instytutu Gruźlicy w Warszawie.
W 1933 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, a w 1937 uzyskał stopień doktora. Przed 1939 był założycielem pierwszej w II Rzeczypospolitej Stacji Dawców Krwi. Podczas II wojny światowej służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Powróciwszy do Polski został ordynatorem oddziału w Sanatorium ZNP w Zakopanem. Równocześnie powierzono mu obowiązki konsultanta chirurgicznego we wszystkich innych sanatoriach zakopiańskich. Specjalizował się w chirurgii płuc. W 1951 uzyskał habilitację. Był kierownikiem Zakładu Torakochirurgii, później pod nazwą Kliniki Chirurgii Klatki Piersiowej przy Instytucie Doskonalenia i Specjalizacji Kadr Lekarskich Akademii Medycznej w Warszawie. W 1954 mianowany profesorem nadzwyczajnym Instytutu Gruźlicy w Warszawie.