Ur. 1633, zm. 1700. Poeta, historiograf; jeden z najwybitniejszych pisarzy doby baroku tworzący zarówno w języku polskim, jak i łacińskim. Jego twórczość to zarówno poezja liryczna, fraszkopisarstwo, jak i epika historyczna oraz religijna. Sławę przyniosły mu zwłaszcza zbiory: "Niepróżnujące próżnowanie", poetycka relacja historyczna "dzieło Boskie, albo Pieśni Wiednia wybawionego" i biblijna stylizacja "Psalmodia polska". Obok Wacława Potockiego i Jana Chryzostoma Paska, Kochowskiego uznaje się za najważniejszego reprezentanta sarmatyzmu w literaturze XVII wieku.