Wanda Stęślicka-Mydlarska – polska uczona, profesor nauk przyrodniczych, antropolog, autorka popularnonaukowych publikacji z tej dziedziny. Była żoną antropologa Jana Mydlarskiego.
Przed wojną studiowała germanistykę i filologię klasyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i w 1929 roku ukończyła studia z tytułem magistra filozofii. W latach 1929-1939 pracowała jako nauczycielka w gimnazjum. W czasie wojny brała udział w tajnym nauczaniu w zakresie studiów antropologicznych pod kierunkiem Jana Mydlarskiego - swojego późniejszego męża.
Przed wojną studiowała germanistykę i filologię klasyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i w 1929 roku ukończyła studia z tytułem magistra filozofii. W latach 1929-1939 pracowała jako nauczycielka w gimnazjum. W czasie wojny brała udział w tajnym nauczaniu w zakresie studiów antropologicznych pod kierunkiem Jana Mydlarskiego - swojego późniejszego męża.
Po wojnie rozpoczęła pracę, jako asystentka w Zakładzie Antropologii na Uniwersytecie M. Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Po uzupełnieniu studiów przyrodniczych, uzyskała w 1946 roku, magisterium z antropologii. W 1947 roku uzyskała tytuł doktora. W tym też roku objęła stanowisko adiunkta. W 1948 roku poślubiła Jana Mydlarskiego. W 1949 roku wraz z mężem przeniosła się na Uniwersytet Wrocławski do istniejącej wówczas Katedry Antropologii. W latach 1945–1948 była członkiem PPR, a od 1948 roku należała do PZPR.
W 1954 roku została mianowana docentem i na tym stanowisku pozostawała do 1960 roku, kiedy to uchwałą Rady Państwa nadano jej tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1968 roku została profesorem zwyczajnym. W 1971 roku powróciła do Wrocławia, gdzie kierowała Zakładem Antropologii do 1975 roku. W 1977 roku przeszła na emeryturę.