Polska powieściopisarka, pedagog, reportażystka.
Córka oficjalisty dworskiego Stanisława Szalaya i Jadwigi z Pankowskich. Ukończyła studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu we Lwowie; studiowała również polonistykę. W 1900 zaczęła pracę nauczycielki; po 1919 nauczała w Poznaniu. W latach 1920–1922 wchodziła w skład redakcji Kłosów Polskich, współpracowała również z Kurierem Poznańskim i Małym Światkiem. W latach II wojny światowej działała w polskim ruchu oporu, wspierała harcerstwo. W latach 50. pracowała w Dębicy, ponownie jako nauczycielka.
Córka oficjalisty dworskiego Stanisława Szalaya i Jadwigi z Pankowskich. Ukończyła studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu we Lwowie; studiowała również polonistykę. W 1900 zaczęła pracę nauczycielki; po 1919 nauczała w Poznaniu. W latach 1920–1922 wchodziła w skład redakcji Kłosów Polskich, współpracowała również z Kurierem Poznańskim i Małym Światkiem. W latach II wojny światowej działała w polskim ruchu oporu, wspierała harcerstwo. W latach 50. pracowała w Dębicy, ponownie jako nauczycielka.
Jest autorką libretta do operyLegenda Bałtyku Feliksa Nowowiejskiego. Znana też jako autorka słów popularnej pieśni Hej żeglarzu, żeglujże z opery Kaszuby również Nowowiejskiego.