Victor Serge

Victor Serge, właśc. Wiktor Lwowicz Kibalczicz (ros. В.Л. Кибальчич) – rewolucjonista rosyjski, pisarz francuskojęzyczny, publicysta, działacz Kominternu.

Jego matką była Polka z domu Pederowska, a ojcem oficer związany z ruchem narodnickim. Urodził się w Belgii, dokąd jego rodzice wyemigrowali z powodu represji carskich. W latach 1908–1918 współdziałał z anarchistami i pisywał do pism anarchistycznych, m.in. do L’Anarchie. Wówczas jego partnerką życiową była Rirette Maîtrejean. Przebywał w tamtym okresie w Belgii, we Francji, w Hiszpanii i krótko w Rosji. W 1912 aresztowany i w lutym 1913 skazany we Francji na pięć lat więzienia pod zarzutem udziału w tzw. gangu Bonnota, karę odbywał m.in. w więzieniu o zaostrzonym rygorze La Santé. Uwolniony w 1916, w 1917 wyjechał do neutralnej Hiszpanii.

Wrócił do Rosji w 1919. Wstąpił wówczas do RKP(b). W pierwszej połowie lat 20. działacz Kominternu, wysyłany w misjach zagranicznych (Niemcy, Austria). W 1925 powrócił do ZSRR. Związany z nieformalną frakcją w WKP(b) skupioną wokół Lwa Trockiego tzw. Lewicową Opozycją (Lewą Opozycją). Wobec jej porażki i odmowy złożenia samokrytyki wykluczony w 1928 z WKP(b) i na trzy miesiące uwięziony. W 1933 ponownie uwięziony przez OGPU i po śledztwie na Łubiance zesłany do Orenburga. W konsekwencji masowych protestów intelektualistów na Zachodzie (Romain Rolland, André Gide, Boris Souvarine, Georges Duhamel i inni), Stalin w 1936, w przededniu wielkiej czystki, zezwolił na uwolnienie Serge’a i jego emigrację na Zachód. Po wyjeździe Serge zamieszkał początkowo w Belgii, a następnie w Paryżu i zaczął publikować relacje i analizy dotyczące rzeczywistości sowieckiej (From Lenin to Stalin (1937) i Destiny of a Revolution (1937)). Określał się jako „antystalinowski socjalista”, początkowo współpracował z przebywającym na emigracji Trockim i jego synem Lwem Siedowem, później (na skutek intrygi agenta INO NKWD Marka Zborowskiego) stosunki pomiędzy Trockim a Sergem zostały zerwane. Serge krytycznie odnosił się do stanowiska Trockiego wobec powstania w Kronsztadzie i wojny domowej w Hiszpanii. Sam był korespondentem paryskim POUM i oficjalnie ogłosił wstąpienie do POUM.

Po upadku Francji w 1940 wyemigrował wraz z synem do Meksyku, gdzie osłabiony wygnaniami i prześladowaniem zmarł na atak serca. Pochowany w nieoznaczonym grobie.