Przed II wojną światową pracował jako nauczyciel w Gimnazjum Hebrajskim w Białymstoku. Był członkiem i wiceprzewodniczącym Towarzystwa Esperanckiego im. Ludwika Zamenhofa w tym mieście. Przeżył wojnę ukrywając się w lasach wschodniej Polski. Pod pseudonimem „Tolo”, przyłączył się do lokalnej partyzantki żydowskiej, oddziału „Forojs”, który od 1944 był częścią partyzantki sowieckiej, brygady im. W. Czapajewa pod dowództwem płk M. K. Wojciechowskiego. 24 maja 1943 pomagał w wywiezieniu kilku osób z białostockiego getta. Pomiędzy 1944 i 1946 stał na czele biura Centralnego Komitetu Żydów Polskich w Białymstoku, reprezentującego wobec władz państwowych Żydów ocalałych z Holocaustu oraz organizującego dla nich opiekę i pomoc.