Cytaty Anna Szafrańska

Dodaj cytat
wybaczenie można ofiarować, można je otrzymać, ale najtrudniej jest przebaczyć samemu sobie.
Nikogo nie można zmusić do miłości, tak jak nie idzie się odkochać na siłę.
Bo myślnie o jutrze jest lepsze niż układanie dalekosiężnych planów na przyszłość.
Że nasze wybory, to, co nas spotyka, choć wpływa na nasz los, to jednak o nim nie przesądza. I że potknięcia, bark doskonałości to nie powód do wstydu, tylko do pracy nad sobą. To etap, przez który każde z nas musi przejść - uświadomienie sobie, jak wiele zależy od naszej woli i od znalezienia w sobie odwagi, by mimo przeciwności losu dzielnie kroczyć obraną ścieżką.
Każda miłość jest inna, tak samo, jak inaczej się rodzi. Nie można ich porównać ani mierzyć jedną miarą. Ale każda jest tak samo cenna i niezmiernie łatwo ją przegapić.
A tak serio, to każdy etap, który zaliczyliśmy, doprowadzi nas do momentu, w którym jesteśmy teraz. I nasze niedopowiedzenia, i nasza przeszłość, i nasze kłótnie.
Bo nie ma czegoś takiego jak złe decyzje - są tylko niewykorzystane szanse.
Wzajemne zaufanie i szczerość, a bez tych dwóch rzeczy ... Miłość nidgy nie będzie miała szans się spełnić.
Rodzina to nie puste słowo określające kilkoro ludzi, którzy dzielą to samo nazwisko. Nie jest istotne, czy łączą nas więzy krwi ani skąd się wywodzimy. Rodzina to przynależność. Oddanie. Lojalność. Trwanie przy sobie w tych zarówno ciężkich, jak i błahych chwilach. To ściana, o którą możesz się oprzeć w momencie, gdy grunt osuwa ci się spod stóp. Tym właśnie jest rodzina. Przyszłością. Jutrem. Moim życiem.
Każdy rodzi się w jakimś celu, a każde istnienie jest tak samo ważne. Trzeba tylko odnaleźć własną drogę, a gdy się zgubimy, zawrócić i iść pod prąd.
Tatuaż nie jest tylko wzorem, kolorowym tuszem, który wnika pod skórę. On dodaje odwagi i pomaga zmierzyć się z własnymi lękami oraz słabościami. Kształtuje charakter i osobowość. Dzięki niemu na nowo kreślimy wizję samych siebie, utożsamiamy się z nim i wyznaczamy kierunek. Budujemy na zgliszczach przeszłości.
Wybaczanie to skomplikowany proces. Nietrudno jest powiedzieć "przepraszam". Trzeba to poczuć. Z pokorą starać się naprawić to, co zniszczone. Tworzyć coś nowego.
Wstydu nie powinny czuć osoby, który stały się ofiarami. To nie na ich ciele powinno odcisnąć się to piętno.
Łatwo jest popełnić błąd. Trudniej go dotrzec i....naprawić. gorzej, jesli nie rozumie się wagi swoich czynów, krzywdy, którą się wyrządziło drugiemu człowiekowi. A potem nadchodzi kłamstwo. I kolejne, i następne. Oplataak bluszcz i dusi. Pozbawia zdrowego rozsądku i empatii.
Spośród wszystkich chorób na świecie najgorsze jest bycie chorym z miłości.
Wiesz, z czym ludzie mają największy problem? Oceniają innych - powiedział, strącając z mojego policzka resztki łez. - Patrzą na ich czyny, sposób myślenia, zachowanie przez pryzmat własnych doświadczeń. Często nie maja wystarczająco dużo empatii, by wczuć się w sytuację, a swój osąd uważają za jedyny i niepowtarzalny. Głośno krytykują, choć nie mają pojęcia, z czym musi sie zmierzyć druga strona. Są zaślepieni własną racją. Przestali akceptować, za to do perfekcji wypracowali w sobie system oceniania.
"Istnieje wiele dróg, które możemy obrać, furtek, które możemy otworzyć. Tylko czas pokaże, jak wiele z nich skrywało lepsze lub gorsze rozwiązania, bo z perspektywy lat dostrzegamy popełnione błędy.."
Człowiek jest jak kosz na śmieci, do którego otoczenie wrzuca swoje odpadki. Nasi przyjaciele, bliscy, nasza rodzina zarzucają nas swoimi problemami. Często dobrowolnie na to pozwalamy. Sami milczymy, powstrzymując się przed obarczaniem kogoś naszymi zmartwieniami, skrywamy nasze prawdziwe myśli, nasze lęki. Ale kiedyś ten kosz na śmieci zapełni się całkowicie, wówczas nasz żal, rozpacz, wszystkie emocje nas przytłoczą. Wyleją się, a my sami nie będziemy w stanie poradzić sobie z tym bałaganem. I ktoś będzie musiał nam pomóc posprzątać".
" ...Objąłem ją ramieniem, przyciągając do siebie. Spojrzała na mnie tymi cudownymi oczami, w których mogłem utonąć na wiele godzin. Kochałem ją. Tak bardzo, że nie wierzyłem, iż to jest w ogóle możliwe.
Ucałowałem jej usta, rozkoszując się słodkim smakiem i zapachem. Tak pachniał dom. Rodzina. Moja ukochana..."
"A czasami ostre słowa potrafią ranić
bardziej niż najostrzejszy nóż."
Moje ręce automatycznie owinęły się wokół jej drobnego ciała. Mogłem ją trzymać w ramionach. Pozwoliła mi na to. I cholera, kochałem to uczucie, bo właśnie w tej jednej magicznej chwili miałem przy sobie cały świat.
"...właśnie uświadomiłem sobie, jakim byłem głupcem. Narkotyki to nie popisówa, ucieczka od problemów czy branie dla fanu. Narkotyki to igranie z prawem. Proces. Skazanie. Więzienie. Teraz to do mnie dotarło"
© 2007 - 2024 nakanapie.pl