Schimmelpfennig jest obecnie najsłynniejszym dramaturgiem niemieckim. Jego sztuki są wystawiane w ponad 40 krajach. Działając jako reżyser, Schimmelpfennig nie jest przedstawicielem teatru postdramatycznego, lecz nawiązuje do tradycyjnej literackiej dramaturgii. Punkt wyjścia oraz centralny punkt odniesienia inscenizacji jego sztuk stanowi dla niego tekst literacki. Pod względem dramaturgii sztuki Schimmelpfenniga należą do współczesności, rezygnują ze stałego przydziału ról oraz aktorów, przeważnie są one ustrukturyzowane w sposób kolażowy, zawierając przy tym regularne surrealistyczne lub fantastyczne momenty. Schimmelpfennig rozwinął własną formę teatru narracyjnego, w którym postaci stale wykraczają poza swoje role, aby zwracając się do publiczności opisać siebie samego lub przedstawić własny punkt widzenia. Oglądający zawsze odbiera sztukę z nowym dystansem, dzięki czemu Schimmelpfennig daje mu możliwość do emocjonalnego uczestnictwa w przedstawieniu. Schimmelpfennig uważa, że teatr jest dialogiem, aktem komunikacji z widzem. Poprzez ten dialog jest dokonywana szczegółowa analiza kondycji człowieka, społeczeństwa i świata. W dramatach Schimmelpfenniga widz nie odnajdzie idei, nadrzędnej całości. Dramaturg nie tworzy światów, które są przedstawione pod dyktando idei, jego rolą jest zarejestrowanie tego, co się dzieje wokół.