Piotr Adamczyk

Piotr Adamczyk jest polskim pisarzem, dziennikarzem, redaktorem, publicystą i autorem felietonów. Ma w swoim dorobku jak dotychczas dwie świetnie przyjęte przez czytelników i krytyków literackich powieści.

Studiował filozofię, a po jej ukończeniu został zatrudniony w tygodniku „Sprawy i Ludzie” na stanowisku reportera i felietonisty. W 1990 roku był zaangażowany w powstawanie i redakcję „Dziennika Dolnośląskiego”, pierwszej w Polsce gazety codziennej, która produkowana była przy użyciu druku offsetowego, składana komputerowo i drukowana w pełnokolorowej szacie graficznej. Gazeta ta powstała dzięki poparciu Zarządu Regionu Dolny Śląsk NSZZ „Solidarność” i Władysława Frasyniuka oraz funduszom pozyskanym od norweskiego holdingu Orkla.

Kiedy w 1991 roku pismo przeszło pod kierownictwo działaczy Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego i stało się narzędziem propagandy wykorzystywanym w kampanii przed wyborami do Sejmu, „Dziennik Dolnośląski” został na stałe zawieszony, a jego dziennikarze zmienili redakcje; Piotr Adamczyk trafił do „Słowa Polskiego”, gdzie w 1997 roku objął stanowisko redaktora naczelnego. Funkcję tę sprawował do roku 2001.

Ponadto Adamczyk jest, obok reżysera teatralnego Bogusława Litwińca, jednym z założycieli miesięcznika satyrycznego „Śmiech Europy”. Swoje teksty – reportaże i felietony – publikował też w innych pismach, wśród których wymienić można „Gazetę Wyborczą”, „Wprost”, „Politykę”, „Puls Biznesu”, „Gazetę Wrocławską”, „Wieczór Wrocławia”, „Tygodnik Obywatelski”, „Prawo i Życie” oraz „Przegląd Tygodniowy”.

Reportaże autorstwa Adamczyka wielokrotnie były nagradzane, a on sam dwa razy uzyskał tytuł Dziennikarza Roku, nadawany przez środowisko dziennikarskie na Dolnym Śląsku. W 2005 roku był w Stanach Zjednoczonych na stypendium Departamentu Stanu USA w ramach International Visitor Leadership Program.
Piotr Adamczyk ma w swoim dorobku także dwie powieści. Są to wydane w 2012 roku nakładem wydawnictwa Dobra Literatura „Pożądanie mieszka w szafie” oraz wydany przez Agorę dwa lata później „Dom tęsknot”. Ta druga w 2015 roku była zakwalifikowana do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus.

W po części autobiograficznym „Pożądaniu…” narrator opisuje swoje przemyślenia na temat kobiet, samotności oraz życia, w którym przyszło mu dzielić nazwisko z popularnym aktorem, co prowadzi często do komicznych nieporozumień. Książka przepełniona jest sarkastycznym humorem, erotyką, ale także przemyśleniami na temat szarej codzienności nastawionej na konsumpcjonizm.

Książka „Dom tęsknot” tematyką zupełnie różni się od swojej poprzedniczki. Opowiada ona bowiem historię mieszkańców pewnej przedwojennej wrocławskiej kamienicy, którzy próbują odnaleźć się w powojennej rzeczywistości. Autor w bardzo umiejętny sposób opowiada o poważnych, dramatycznych wydarzeniach w pełen humoru i ironii sposób.