W 1971 roku rozpoczął studia anglistyczne na UMCS w Lublinie. W 1973 roku przeniósł się do Krakowa, gdzie kontynuował anglistykę, a jednocześnie studiował filozofię polityczną u Bronisława Łagowskiego i teatr absurdu u Jana Błońskiego.
Przed upadkiem reżimu aktywny działacz opozycji demokratycznej. Przyjaźnił się z Adamem Zagajewskim, Barbarą Toruńczyk, Wojciechem Karpińskim i Marcinem Królem, czyli z ludźmi, którzy założyli potem podziemną „Res Publikę” i paryskie „Zeszyty Literackie”. Obecnie współpracuje z „Przeglądem Politycznym”.
Po magisterium w 1977 roku rozpoczął pracę w Instytucie Filologii Angielskiej UJ. Po doktoracie w 1988 roku przeniósł się do Instytutu Filozofii UJ. Po habilitacji w 2010 roku przeniósł się do Instytutu Filozofii i Socjologii na Uniwersytecie KEN w Krakowie, gdzie kierował Zakładem Filozofii Społecznej w latach 2010–2022. Obecnie na emeryturze. Wykładał także na Committee on Social Thought University of Chicago i w École des hautes études en sciences sociales w Paryżu.
Jego najważniejsze publikacje to: Bitwa książek. Konfrontacja Arystotelesa z nowożytną filozofią polityczną (2007), Prawidłowa kolejność rzeczy (2012), Rewolucja kartezjańska i inne szkice (2017).
/41d0e0a715db9642b2b947cc2e06db26/n/wszystko-w-rozpadzie)
