Paryskie uliczki i bezdroża francuskiej prowincji prowadzą Klarę nie tylko do rozwikłania rodzinnych sekretów, ale także – a może przede wszystkim – do odnalezienia własnego „ja”. Jednak zanim to się...
Tak, byłam dziwna, ale choć nadal nie miałam pewności co do tego, kim jestem, coraz bardziej jasne stawało się dla mnie, kim nie jestem i kim nigdy się nie stanę.
“Chciałbym, żebyś mi wybaczyła, żebyś pomyślała, że ta historia, nawet jeśli była trudna dla każdego z nas, to była po coś. Była jakąś lekcją. ”
“Twój tata swoim odejściem ukształtował cię. A postać, którą widzę przed sobą, jest nieskończenie fajna, choć domyślam się, że może być zawiła. W każdym razie powinnaś mu podziękować za to, kim jesteś, zamiast obwiniać go za to, kim nie jesteś.”
“Nagle dotarło do mnie, że nie wiem, kim jestem, wiem tylko, kim nie jestem i kim on nie jest dla mnie. A mimo to był moim ojcem, był dla mnie ważny.”