Michaił Gorbaczow

Michaił Siergiejewicz Gorbaczow, ros.Михаил Сергеевич Горбачёв – radziecki i rosyjski polityk. Sekretarz Generalny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (1985–1991) oraz przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej ZSRR (1988–1990). Pierwszy i jedyny prezydent ZSRR (1990–1991).

W 1990 otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla.

Urodził się we wsi Priwolnoje w Kraju Stawropolskim jako syn Siergieja Andriejewicza (1909–1976) i Marii Pantielejewnej (1911–1995). Pochodził z rodziny chłopskiej. Przy narodzinach nadano mu imię Wiktor, jednakże wkrótce potem podczas chrztu w cerkwi w miejscowości Letnickoje jego dziadek, współzałożyciel kołchozu w Priwolnoje, Andriej Moisiejewicz Gorbaczow, z niewyjaśnionych przyczyn zmienił imię dziecka na Michaił, które następnie zachowano. Rodzina od strony ojca miała korzenie rosyjskie, zaś od matki – ukraińskie.

Od 1946 pracował jako mechanik w ośrodku mechanizacji (maszynowo-traktorowym). W 1949 za pracę z ojcem na kombajnie został nagrodzony Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy.

Zdał maturę w 1950 roku ze srebrnym medalem i podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Moskiewskim zostając później pierwszym wśród przywódców ZSRR, który ukończył regularne studia uniwersyteckie. W 1952 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Po ukończeniu studiów w 1955 roku kontynuował działalność partyjną w Kraju Stawropolskim. W latach 1958–1962 był I sekretarzem Komsomołu, w latach 1966–1968 I sekretarzem komitetu miejskiego KPZR w Stawropolu, a w latach 1970–1978 I sekretarzem komitetu krajowego. Zaocznie ukończył Stawropolski Instytut Rolniczy, uzyskując dyplom agronoma ekonomisty (ekonomisty rolnego) oraz od 1962 do 1966 roku zarządzał stawropolskimi kołchozami i sowchozami, dzięki czemu uznawano go za znawcę sowieckiego rolnictwa. W 1970 roku został członkiem Komitetu Centralnego. Dzięki poparciu Jurija Andropowa Gorbaczow został w 1978 roku sekretarzem KC do spraw rolnictwa.