Maria Leśkiewicz, z d. Kaczyńska, ur. w 1912 roku, dzieciństwo do lipca 1921 roku spędziła w Rosji, w osadzie nad Dnieprem - Kamienskoje Zaporoże, gdzie wraz z ojcem Kazimierzem, macochą Klarą, starszym rodzeństwem (siostra Elżbieta i brat Bolesław) i babką ojczystą Józefą Kaczyńską z d. Horaim mieszkała przy ulicy Dolna Kolonia. Matka Marii Leśkiewicz, Maria Kaczyńska z d. Lewicka zmarła przy jej porodzie. W Polsce rodzina mieszkała w Dąbrowie Górniczej, ojciec autorki, z zawodu hutnik, pracował tam w Hucie Bankowej. Autorka po ukończeniu studiów filozoficznych mieszkała i pracowała w Warszawie jako dziennikarka, wydała swoje wiersze. W 1939 roku zawarła związek małżeński z Mirosławem Leśkiewiczem, lekarzem, oficerem piechoty, ur. 6 czerwca 1910 roku. Z małżeństwa pochodzi córka Joanna Maria, ur. w 1942 roku.
Ojciec Marii Leśkiewicz zginął w dniu 31 grudnia 1943 roku z rąk okupanta, jej brat zaginął w czasie wojny, siostra przeżyła pobyt w obozie w Ravensbrück.
Pod koniec wojny Maria Leśkiewicz przebywała w powiecie miechowskim, gdzie we wsi Charsznica ukrywał się jej mąż, działający w ruchu oporu. W 1943 roku Mirosław Leśkiewicz zapadł na chorobę Bürgera, w wyniku której w 1944 roku amputowano mu obie nogi.
Małżonkowie rozwiedli się, Mirosław Leśkiewicz ożenił się ponownie, z Wandą Szmulik, lekarzem pediatrą, która opiekowała się nim po operacji. Po wojnie Mirosław Leśkiewicz organizował lecznictwo rehabilitacyjne dla dzieci niepełnosprawnych, zmarł 18 maja 1963 roku.
Maria Leśkiewicz jest autorką poezji: "Walczę i śpiewam" (1969), "Wiersze serdeczne" (1979), "Liryki" (1981) i prozy: "Dziś jest nam jeszcze darowane" (1971), "Proszę o inny świat" (1973), "Słuchaj, przyjacielu", "Kartki ze starego albumu" (1975), "Ostrożnie, szkło! Opowiadania autentyczne" (1978). Zmarła w 1989 roku w Warszawie.
Ojciec Marii Leśkiewicz zginął w dniu 31 grudnia 1943 roku z rąk okupanta, jej brat zaginął w czasie wojny, siostra przeżyła pobyt w obozie w Ravensbrück.
Pod koniec wojny Maria Leśkiewicz przebywała w powiecie miechowskim, gdzie we wsi Charsznica ukrywał się jej mąż, działający w ruchu oporu. W 1943 roku Mirosław Leśkiewicz zapadł na chorobę Bürgera, w wyniku której w 1944 roku amputowano mu obie nogi.
Małżonkowie rozwiedli się, Mirosław Leśkiewicz ożenił się ponownie, z Wandą Szmulik, lekarzem pediatrą, która opiekowała się nim po operacji. Po wojnie Mirosław Leśkiewicz organizował lecznictwo rehabilitacyjne dla dzieci niepełnosprawnych, zmarł 18 maja 1963 roku.
Maria Leśkiewicz jest autorką poezji: "Walczę i śpiewam" (1969), "Wiersze serdeczne" (1979), "Liryki" (1981) i prozy: "Dziś jest nam jeszcze darowane" (1971), "Proszę o inny świat" (1973), "Słuchaj, przyjacielu", "Kartki ze starego albumu" (1975), "Ostrożnie, szkło! Opowiadania autentyczne" (1978). Zmarła w 1989 roku w Warszawie.