Specjalizowała się w zaburzeniach komunikacji, z naciskiem na nauki o mowie i słuchu, a dodatkowo w genetyce klinicznej. Ze względu na jej zainteresowanie psychologią, jej rozprawa doktorska koncentrowała się na psychospołecznej percepcji mowy i wyglądzie kosmetycznym pacjentów z nieprawidłowościami twarzoczaszki.
Uzyskała doktorat z genetyki medycznej w UCLA School of Medicine, gdzie otrzymała grant National Institutes of Health (NIH) i prowadziła badania dotyczące problemów z mową i słuchem pacjentów z różnymi chorobami genetycznymi, w tym z chorobami neurologicznymi i szkieletowymi. problemy. Glass opublikowała swoje badania w różnych czasopismach branżowych, w tym w New England Journal of Medicine, w którym opisała różne wzorce głosu u pacjentów z nerwiakowłókniakowatością. Odkryła również zespół genetyczny obejmujący głuchotę i nieprawidłowości zębowe, opisany jako zespół Glassa-Gorlina (oligodoncja i głuchota odbiorcza).
Glass rozpoczęła swoją prywatną praktykę, lecząc pacjentów z zaburzeniami mowy i słuchu. Jej praktyka rozwinęła się do szkolenia aktorów do ról filmowych.