Lech Maligranda

Matematyk i historyk matematyki. Absolwent Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie uzyskał doktorat nauk matematycznych w 1979 roku, a jego promotorem był Władysław Orlicz. Pracował w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk w Poznaniu, na Uniwersytecie Centralnym Wenezueli (UCV) w Caracas, w Wenezuelskim Instytucie Badań Naukowych (IVIC) w Caracas i w Claremont McKenna College w Kalifornii w USA. Od 1991 roku był zatrudniony na Uniwersytecie Technicznym w Luleå (Szwecja), gdzie w 1991 roku uzyskał habilitację, a w 2000 roku został profesorem matematyki (od 2018 roku jest profesorem emerytowanym). Od kwietnia 2020 roku pracuje na Politechnice Poznańskiej. Laureat Głównych Nagród Polskiego Towarzystwa Matematycznego: im. Stefana Banacha (1982) oraz im. Samuela Dicksteina (2016). Jego badania naukowe obejmują: analizę funkcjonalną, analizę rzeczywistą, nierówności oraz historię matematyki. Jest autorem lub współautorem ponad dwustu prac naukowych, czterech monografii: Orlicz Spaces and Interpolation (1989), Multiplicative Inequalities of Carlson Type and Interpolation (2006), The Hardy Inequality – About its History and Some Related Results (2007), 100 lat matematyki na Uniwersytecie w Poznaniu 1919–2019 (2021), oraz redaktorem i współautorem czterech publikacji konferencyjnych. Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego.