Leah Shinar

Urodziła się 21.02.1924 roku jako Rela Weinfeld w rodzinie żydowskiej, zasymilowanej kulturowo, lecz zachowującej tradycje religijne. Jej ojciec, Hirsz Weinfeld, był zamożnym kupcem, właścicielem składu drewna. Matką była Bronia Weinfeld z domu Plessner. Rodzina mieszkała w Krakowie najpierw przy ulicy Paulińskiej, a później w kamienicy przy Łobzowskiej 47. Lea Shinar miała dwójkę młodszego rodzeństwa, brata Izajasza oraz siostrę Matyldę (późniejszą pisarkę Miriam Akavię). Do wybuchu II wojny światowej była uczennicą Gimnazjum Hebrajskiego im. Chaima Hilfsteina w Krakowie, w którym nauka odbywała się w języku polskim i hebrajskim. Podczas II wojny światowej wraz z rodziną została przesiedlona do krakowskiego getta, a po jego likwidacji 13.03.1943 roku znalazła się w obozie koncentracyjnym w Płaszowie, w październiku 1944 roku przewieziono ją wraz z matką i siostrą do Auschwitz-Birkenau, a stamtąd trafiły do Bergen-Belsen (w tym ostatnim w 1945 roku zmarła matka). Ojciec zmarł w obozie koncentracyjnym w Mauthausen 10.02.1945 r., a brat we Lwowie, schwytany przez Gestapo. Z Holokaustu ocalała tylko Lea Shinar i jej siostra Matylda. Po wyzwoleniu zostały przewiezione przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż do Szwecji, skąd usiłowały wyemigrować do Palestyny. W Szwecji Shinar pracowała w szkole dla dzieci żydowskich uchodźców, gdzie uczyła młodzież języka hebrajskiego, historii i geografii. W ramach nielegalnej imigracji w 1948 roku dotarła do Izraela (w międzyczasie została zatrzymana na Cyprze przez brytyjskie władze mandatowe). W Izraelu zamieszkała w kibucu, który opuściła po kilku latach i w 1955 roku podjęła studia o specjalności nauczycielskiej w zakresie literatury powszechnej oraz Biblii na Uniwersytecie w Tel Awiwie. Po ukończeniu studiów i otrzymaniu tytułu magistra w 1959 roku pracowała jako nauczycielka literatury hebrajskiej oraz Biblii w średniej szkole zawodowej. W Izraelu wyszła za mąż za Zeewa Shinara (przedtem Wilhelma Schwetzreicha), tak jak ona pochodzącego z Krakowa, urodziła dwójkę dzieci. Pisać zaczęła późno, właściwie dopiero po śmierci męża, który zmarł w 1983 roku, całkowicie poświęciła się literaturze. Jej pierwsza książka, adresowana do dzieci, została opublikowana w 1983 roku, a w 1984 roku ukazała się powieść dla dorosłych Ugat haklulot (Tort weselny). Potem pojawiały się kolejne powieści, opowiadania oraz utwory dla dzieci. Shinar tworzyła po hebrajsku. Pięć jej powieści i jeden tom opowiadań wydano w Polsce. Jej utwory tłumaczono także na język niemiecki i angielski. Rok po śmierci męża pisarka odwiedziła Kraków – miasto ich młodości, by później jeszcze kilkakrotnie wracać do Polski.
Lea Shinar zmarła 7 grudnia 2014 roku i została pochowana w miejscowości Michmoret pod Tel Awiwem, gdzie mieszkała.