Kazimierz Majewski

Polski historyk i archeolog, specjalizujący się w problematyce starożytnej Grecji i Rzymu.
Ukończył gimnazjum w Brzeżanach. W roku akademickim 1922/23 studiował polonistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Następny rok spędził w więzieniu, podejrzany o przynależność do Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy. Po uwolnieniu wznowił studia, tym razem na historii. Absolwent archeologii UJK we Lwowie (1927). Doktorat w 1929, habilitacja w 1935. Studia uzupełniał m.in. w Berlinie, Rzymie i Atenach. Od 1928 asystent UJK, w październiku 1936 otrzymał prawo veniam legendi z zakresu archeologii klasycznej naWydziale Humanistycznym UJK.

W latach 1939–1941 kierownik katedry historii starożytnej na Uniwersytecie im. Iwana Franki we Lwowie.
W połowie lipca 1945 był delegatem Ministerstwa Kultury i Sztuki w zakresie ochrony zabytków muzealnych na Dolnym Śląsku. W latach 1945–1951 profesor na Uniwersytecie Wrocławskim, od 1951 na Uniwersytecie Warszawskim. Był redaktorem naczelnym pisma "Archeologia Polona". Z jego inicjatywy zostało na początku 1946 powołane do życia Polskie Towarzystwo Archeologiczne, w tym też Towarzystwie wybrano Majewskiego sekretarzem generalnym i redaktorem rocznika „Archeologia” oraz serii wydawniczej „Biblioteka Archeologiczna”. Był dyrektorem i organizatorem w 1954 Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskij Akademii Nauk. Od 1952 był członkiem korespondentem, zaś od 1966 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk.