Kazimierz Sakowicz

Kazimierz Sakowicz – polski dziennikarz, oficer i członek ruchu oporu, świadek zbrodni w Ponarach.

Sakowicz przed wojną był dziennikarzem Przeglądu Gospodarczego w Wilnie i oficerem polskiej armii. W czasie wojny należał do polskiego ruchu oporu (Armii Krajowej).

Dom Sakowicza znajdował się w wypoczynkowej miejscowości Ponary (dziś dzielnica Wilna). Ze strychu swojego domu Sakowicz przez wiele miesięcy obserwował pobliskie egzekucje, w których Niemcy i ich litewscy kolaboranci w ciągu kilku lat wymordowali dziesiątki tysięcy osób – Żydów, polskich intelektualistów, radzieckich jeńców. Sam również utrzymywał kontakty, zapoznał się z kilkoma szaulisami. Swoje notatki, prowadzone od 11 lipca 1941 roku, zakopywał w butelkach po wodzie sodowej przy werandzie swego domu, zostały one odnalezione po wojnie. Skatalogowano i opublikowano je dopiero w latach 90., aczkolwiek do tej pory nie odnaleziono notatek z okresu od listopada 1943 do śmierci Sakowicza w lipcu 1944 roku. Jego notatki na temat zbrodni w Ponarach opublikowano dopiero w 1998 pod tytułem Dziennik pisany w Ponarach od 11 lipca 1941 r. do 6 listopada 1943 r. (hebrajskie wydanie ukazało się w 2000, niemieckie wydanie w 2003, angielskie w 2005; wydanie litewskie w 2012).

Sakowicz zginął w 1944 r., śmiertelnie raniony w zasadzce zorganizowanej przez litewskich kolaborantów (szaulisów), którzy prawdopodobnie zauważyli jego zainteresowanie ich działaniami i postanowili zabić niewygodnego świadka.