Serbski pisarz, uznawany za jednego z najwybitniejszych twórców serbskiego romantyzmu.
Szkołę podstawową ukończył w Nowym Sadzie, naukę gimnazjalną podjął również w Nowym Sadzie, lecz kontynuował ją w Halas, a następnie w Bratysławie. Studiował potem prawo w Peszcie, Pradze i Wiedniu. Dla ukształtowania jego poglądów literackich i politycznych największe znaczenie miał pobyt w Wiedniu,
Po ukończeniu studiów wrócił w 1860 r. do Nowego Sadu, gdzie rozpoczął pracę w administracji miejskiej. W Nowym Sadzie poznał Ružę Ličanin, swą przyszłą żonę. Owocem miłości i szczęśliwych lat małżeńskich jest cykl poetycki, opublikowany w tomie Đulići (od tureckiego wyrazu gül, oznaczającego różę). Ponieważ nie odpowiadała mu praca urzędnika, zrezygnował z niej poświęcając się całkowicie twórczości literackiej. Założył wówczas czasopismo literackie Javor oraz satyryczne Komarac. W 1863 r. przeniósł się do Pesztu, gdzie podjął pracę w Maticy Serbskiej. W 1864 r. utworzył w Peszcie czasopismo satyryczne zatytułowane Zmaj, którego nazwa stała się później częścią jego nazwiska.
W 1870 r. Zmaj ukończył studia medyczne i wrócił do Nowego Sadu rozpoczynając tam praktykę lekarską. Przeżył tam śmierć żony i dzieci. Lirycznym zapisem osobistej tragedii stał się tom wierszy Đulići uveoci.
Szkołę podstawową ukończył w Nowym Sadzie, naukę gimnazjalną podjął również w Nowym Sadzie, lecz kontynuował ją w Halas, a następnie w Bratysławie. Studiował potem prawo w Peszcie, Pradze i Wiedniu. Dla ukształtowania jego poglądów literackich i politycznych największe znaczenie miał pobyt w Wiedniu,
Po ukończeniu studiów wrócił w 1860 r. do Nowego Sadu, gdzie rozpoczął pracę w administracji miejskiej. W Nowym Sadzie poznał Ružę Ličanin, swą przyszłą żonę. Owocem miłości i szczęśliwych lat małżeńskich jest cykl poetycki, opublikowany w tomie Đulići (od tureckiego wyrazu gül, oznaczającego różę). Ponieważ nie odpowiadała mu praca urzędnika, zrezygnował z niej poświęcając się całkowicie twórczości literackiej. Założył wówczas czasopismo literackie Javor oraz satyryczne Komarac. W 1863 r. przeniósł się do Pesztu, gdzie podjął pracę w Maticy Serbskiej. W 1864 r. utworzył w Peszcie czasopismo satyryczne zatytułowane Zmaj, którego nazwa stała się później częścią jego nazwiska.
W 1870 r. Zmaj ukończył studia medyczne i wrócił do Nowego Sadu rozpoczynając tam praktykę lekarską. Przeżył tam śmierć żony i dzieci. Lirycznym zapisem osobistej tragedii stał się tom wierszy Đulići uveoci.