John Burkett

Był inżynierem, sokolnikiem i ekspertem w dziedzinie rehabilitacji dzikich zwierząt. Nie był zbyt dobry w mierzeniu czasu, biorąc pod uwagę, że przez 10 lat nakręcał i opiekował się zegarem kościelnym w Hough-on-the-Hill.

John urodził się w Eltham w 1929 roku i zafascynował się lataniem, kiedy odwiedzał rannych pilotów w szpitalu w Tunbridge Wells, dokąd został ewakuowany podczas wojny. Później odbył krótki staż w RAF, wyjeżdżając do pracy nad Kometą, a następnie przeniósł się do RAE, aby pracować nad projektem Blue Streak, zanim zaczął pracować jako inżynier rolnictwa.

John został pobłogosławiony dociekliwym umysłem, który był pielęgnowany w szkole awaryjnej, do której uczęszczał w Deptford, co zaowocowało jego miłością do sztuki. Letnie wizyty w Somerset i Chubworthy Farm wywołały fascynację życiem na wsi, dziką przyrodą i środowiskiem, która wpłynęła na resztę jego życia.

Poznaliśmy się na studiach i razem pracowaliśmy nad ratowaniem, naprawą i rehabilitacją dzikich stworzeń, zajmując się wszystkim, od orki złowionej w sieci rybackie po ratowanie młodych wędrowców z klifów po znalezieniu martwych dorosłych. Koszty leczenia ptaków morskich po katastrofie w Kanionie Torrey spowodowały problemy finansowe, co spowodowało konieczność przeniesienia się do Lincolnshire. Doradzaliśmy przy wielu okazjach: np. przy wypadku zaolejenia na amerykańskich plażach, czy doradzaliśmy w sprawie diety dla zwierząt urodzonych w niewoli, np. pandy urodzonej w hiszpańskim zoo.

Jedna z historii, którą John lubił opowiadać, dotyczyła borsuka, który teoretycznie został zrehabilitowany do życia na wolności, ale zadzwoniła do niego pewna pani, która podczas zapraszania swoich przyjaciół z WI na herbatę znalazła dołączającego do nich borsuka. Po przybyciu na miejsce John zastał kobiety skulone w kącie, podczas gdy borsuk wyjmował szynkę z kanapek. Najtrudniejszą częścią każdej pracy rehabilitacyjnej jest zawsze powrót stworzeń do środowiska naturalnego; borsuk został wypuszczony na 10 miesięcy. W tym roku przypada 60-lecie naszej działalności charytatywnej.

John był zapalonym sokolnikiem, przez prawie 60 lat członkiem British Falconry Club, byłym prezesem Hawking Club of Great Britain, przewodniczącym LAND (Lincs and Notts Against Nuclear Dumping), członkiem komitetu Cranwell Aeronautical Society, pianistą , organista i dżentelmen, którego poczucie humoru i psot nigdy nie było daleko. Przeżyłem ja, jego syn St John, córka Sophie i dwoje wnucząt, Seth i Kizzie.