Jerzy Płażewski – polski krytyk filmowy i historyk filmu, autor licznych książek i artykułów prasowych. Nazywany nestorem polskiej krytyki filmowej, gdyż był aktywny w zawodzie przez niemal 70 lat.
Był synem fotografa Ignacego Płażewskiego. W czasie II wojny światowej był redaktorem naczelnym pisma Młody Nurt (1942-1944), wydawanego przez młodzieżówkę organizacji Miecz i Pług. Ukończył studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (1950).
Był synem fotografa Ignacego Płażewskiego. W czasie II wojny światowej był redaktorem naczelnym pisma Młody Nurt (1942-1944), wydawanego przez młodzieżówkę organizacji Miecz i Pług. Ukończył studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (1950).
Już w czasie studiów publikował recenzje filmowe, m.in. w Odrodzeniu, a od 1949 pracował w tygodniku Film i publikował recenzje w Życiu Literackim. Od 1952 do 1956 był kierownikiem działu filmowego w Przeglądzie Kulturalnym, a w latach 1956–1957 kierował miesięcznikiem Film na świecie. W 1960 założył w Warszawie Kino Dobrych Filmów „Wiedza” znajdujące się w Pałacu Kultury i Nauki i kierował nim do 1985. W 1965 obronił pracę doktorską z filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1968 był kierownikiem działu zagranicznego miesięcznika Kino, a członkiem redakcji tego pisma pozostał aż do swojej śmierci.
Napisał wiele książek poświęconych kinu światowemu, wielokrotnie zasiadał w jury festiwali filmowych, m.in. w Cannes, Berlinie, San Sebastián, Moskwie, Acapulco, Locarno, Karlowych Warach, Mannheim, Mar del Plata, Gdyni i Krakowie.
Należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz FIPRESCI. Otrzymał dwukrotnie Nagrodę im. Karola Irzykowskiego (1958, 1971). W 2008 został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Obejrzał ponad 13,5 tys. filmów. W pracy posługiwał się długopisem z latarką, którym sporządzał notatki w trakcie seansów.
Zmarł w Warszawie 5 sierpnia 2015 roku.