"Jerzy Mirewicz"

Jerzy Mirewicz, właściwie Bronisław Wójcik − polski duszpasterz, redaktor, pisarz, wykładowca no obczyźnie; jezuita.

Syn Jana i Katarzyny z domu Wawrzyszak. Do zakonu wstąpił w 1925, w latach 1931-1934 studiował filozofię w Vals-près-le-Puy we Francji, a następnie od 1935 do 1939 teologię w Lublinie, gdzie w 1938 przyjął święcenia kapłańskie. W okresie II wojny światowej był członkiem Armii Krajowej, wykładał teologię w tajnym seminarium duchownym. Pomagał ludziom żydowskiego pochodzenia. W latach 1945 - 1958 był duszpasterzem akademickim w Lublinie. Następnie w latach 1958-1959 i 1961-1963 pracował w sekcji polskiej Radia Watykańskiego w Rzymie, przygotowywał w tym czasie relacje z obrad Soboru Watykańskiego II.

Od 1964 do 1993 mieszkał i pracował w Londynie, gdzie oprócz pracy duszpasterskiej był także wykładowcą Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie, redaktorem pisma "Przegląd Powszechny−Sodalis Marianus" (od 1967), wiceprezesem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (od 1981) oraz zastępcą redaktora naczelnego czasopisma "Pamiętnik Literacki". Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie (od 1966). Podpisał list pisarzy polskich na Obczyźnie, solidaryzujących się z sygnatariuszami protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59). W 1993 powrócił do Polski i zamieszkał w Kolegium Ojców Jezuitów w Gdyni.