John King Fairbank

John King Fairbank – amerykański historyk i sinolog.

Studiował na University of Wisconsin-Madison, a następnie przeniósł się na Harvard University, który ukończył w 1929 roku, po czym wyjechał na dalsze studia na Uniwersytet Oksfordzki. W Anglii, ponieważ uczelnie nie oferowały wtedy studiów sinologicznych, zaczął się samodzielnie uczyć języka chińskiego. Po uzyskaniu w 1932 roku doktoratu wyjechał do Pekinu, gdzie przez kilka lat pracował jako wykładowca na Uniwersytecie Tsinghua.

Po powrocie do USA w 1936 roku został wykładowcą historii na Harvardzie i zajmował się naukowo Chinami w epoce cesarstwa. Po japońskim ataku na Pearl Harbor podjął pracę w Biurze Informacji Wojennej i został wysłany do Chongqingu, tymczasowej siedziby rządu Republiki Chińskiej, która od 1937 roku toczyła wojnę z Japonią. Powrócił do Waszyngtonu w 1944 roku, po czym rok później wrócił do Chin i podjął pracę w Szanghaju. Z Chin wyjechał w 1946 roku, na krótko przed wznowieniem w tym kraju wojny domowej.

Po powrocie do USA wyrażał swoje poparcie dla Mao Zedonga i chińskich komunistów oraz nawoływał rząd amerykański do nawiązania stosunków dyplomatycznych z Chińską Republiką Ludową. Oskarżony o szpiegostwo i atakowany w okresie tzw. maccartyzmu. W latach 1955-1973 był dyrektorem Centrum Studiów Azji Wschodniej. Do Chin przyjechał ponownie w 1972 roku po wizycie Nixona w tym kraju. Na łamach dwumiesięcznika Foreign Affairs wyraził wówczas podziw dla rewolucji kulturalnej, co jednak po latach sam nazwał "znakomitym przykładem sentymentalnego sinofilizmu, [...] sprawiającego, że skądinąd niesentymentalni uczeni nie chcą powiedzieć niczego złego o przedmiocie swoich badań".

W 1977 roku przeszedł na emeryturę. Pozostawił po sobie liczne prace sinologiczne, uważane obecnie za klasyczne.