Izabela Morska (Filipiak) – polska pisarka, eseistka, krytyk kultury, członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Izabela Filipiak uzyskała magisterium na Uniwersytecie Gdańskim w 1986 roku pisząc pracę Śmierć jako gwałt pod kierunkiem Marii Janion. W 1986 zdecydowała się na emigrację i wystąpiła o azyl polityczny. Mieszkała przez rok w Paryżu, a następnie w Nowym Jorku. W 1996 wróciła do Polski.
Debiutowała na początku lat 90. jako jedna z najbardziej wyrazistych postaci życia literackiego. Od początku zajmowała ją kwestia otwarcia nowej literatury w demokratycznej Polsce na głosy wcześniej wykluczone z kulturowego dyskursu. Jej powieść Absolutna Amnezja wzbudziła protest Jana Błońskiego, gdyż autorka przedstawiła w niej krytykę komunistycznej przeszłości z punktu widzenia dziewczynek i ostentacyjnie nieprzystosowanych młodych kobiet. Maria Janion dokonała obrony jej twórczości w swojej książce Kobiety i duch inności (1996).
Pod koniec lat 90. Filipiak prowadziła warsztaty twórczego pisania na wydziale gender studies na Uniwersytecie Warszawskim i w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1998 była pierwszą znaną postacią, która określiła się w mediach jako lesbijka. Twierdzi, że coming out wpłynął pozytywnie na jej życie osobiste i karierę. Jednak w 2003 roku wyjechała ponownie z powodu narastających nastrojów homofobicznych i nacjonalistycznych w Polsce.
W latach 2003–2006 przebywała jako wizytujący profesor na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. W 2005 roku otrzymała stopień doktora filozofii w warszawskiej Szkole Nauk Społecznych PAN. W latach 2007–2009 studiowała literaturę w języku angielskim z rozszerzeniem na twórcze pisanie na Mills College w stanie Kalifornia i uzyskała tytuł MFA pracując pod kierunkiem Christiny Garcii. Od 2009 roku do chwili obecnej pracuje na stanowisku adiunkta w Zakładzie Literatury i Kultury Amerykańskiej na Uniwersytecie Gdańskim.