Edmund Kotarski – polski historyk literatury i kultury, edytor, profesor nauk humanistycznych.
Absolwent polonistyki toruńskiej. W latach 1953–1960 pracował w szkolnictwie średnim (nakaz pracy) w Bydgoszczy. W roku 1966 doktoryzował się na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (Publicystyka Jana Dymitra Solikowskiego), stopień doktora habilitowanego uzyskał w roku 1978 na Uniwersytecie Gdańskim (U progu marynistyki polskiej. XVI-XVII wiek). Zatrudniony od roku 1960 w Wyższej Szkole Pedagogicznej, a od 1970 na Uniwersytecie Gdańskim (od chwili jego powstania) – jako starszy asystent, adiunkt, docent, profesor (tytuł w roku 1987), przeszedł w roku 2001 na emeryturę jako profesor zwyczajny.
Absolwent polonistyki toruńskiej. W latach 1953–1960 pracował w szkolnictwie średnim (nakaz pracy) w Bydgoszczy. W roku 1966 doktoryzował się na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (Publicystyka Jana Dymitra Solikowskiego), stopień doktora habilitowanego uzyskał w roku 1978 na Uniwersytecie Gdańskim (U progu marynistyki polskiej. XVI-XVII wiek). Zatrudniony od roku 1960 w Wyższej Szkole Pedagogicznej, a od 1970 na Uniwersytecie Gdańskim (od chwili jego powstania) – jako starszy asystent, adiunkt, docent, profesor (tytuł w roku 1987), przeszedł w roku 2001 na emeryturę jako profesor zwyczajny.
W latach 1970–1981 był wicedyrektorem i dyrektorem Biblioteki Gdańskiej PAN, od roku 1984 do 1990 dziekanem Wydziału Humanistycznego UG, następnie, do przejścia na emeryturę, kierował Zakładem Literatury Staropolskiej i Oświeceniowej UG.
Był członkiem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego i Towarzystwa Naukowego w Toruniu, członkiem Komisji Historii Kultury Komitetu Nauk Historycznych PAN, komitetów redakcyjnych czasopism: „Rocznik Gdański” i „Barok. Historia-Literatura-Sztuka”.