Wit Szostak, właśc. Dobrosław Kot – polski pisarz, filozof, doktor habilitowany nauk humanistycznych, adiunkt w Katedrze Filozofii Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie.
Absolwent Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Stopień doktora uzyskał w 2008 roku na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie rozprawy pt. Podmiotowość monadyczna i podmiotowość dialogiczna. Studium fenomenologiczne, której promotorem był profesor Adam Węgrzecki. W 2017 roku na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, na podstawie oceny dorobku naukowego oraz rozprawy habilitacyjnej, uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych.
Absolwent Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Stopień doktora uzyskał w 2008 roku na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie rozprawy pt. Podmiotowość monadyczna i podmiotowość dialogiczna. Studium fenomenologiczne, której promotorem był profesor Adam Węgrzecki. W 2017 roku na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, na podstawie oceny dorobku naukowego oraz rozprawy habilitacyjnej, uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych.
Członek Towarzystwa Tischnerowskiego i miłośnik twórczości Tolkiena. Jest znawcą muzyki ludowej, od kilku lat zapisuje nuty ostatnich skrzypków ludowych, gra na skrzypcach, gęślach i dudach. Mieszka w Krakowie.
Swoją karierę pisarską zaczynał jako autor obracający się w kręgu fantasy i realizmu magicznego, z czasem stał się pisarzem przełamującym schematy gatunkowe.
Jako autor fantastyki debiutował w roku 1999 opowiadaniem Kłopoty z błaznem zamieszczonym w „Nowej Fantastyce”. Dotychczas ukazały się jego książki z cyklu o Smoczogórach, w tym powieści Wichry Smoczogór (2003) i dziejące się kilka wieków wcześniej Poszarpane granie, oraz zbiór opowiadań Ględźby Ropucha. Jego utwory inspirowane są często kulturą polskich gór czy szerzej kulturą ludową. Do niej odwołuje się też współczesna powieść Oberki do końca świata, przedstawiająca historię kilku pokoleń rodziny wiejskich grajków.
Kilkakrotnie był nominowany do Nagrody im. Janusza A. Zajdla. Wichry Smoczogór dodatkowo wyróżnione zostały nagrodą Śląkfy. W roku 2008 otrzymał Nagrodę im. Janusza A. Zajdla za opowiadanie Miasto grobów. Uwertura opublikowane w antologii Księga strachu 2. Za powieść Chochoły otrzymał Nagrodę Literacką im. Jerzego Żuławskiego, a za powieść Fuga był nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2013.
Jak sam mówi, używa pseudonimu nie po to, by się ukrywać, lecz aby zasygnalizować, że rozgranicza różne dziedziny swoich zainteresowań, jako że pod swoim prawdziwym nazwiskiem publikuje teksty dotyczące filozofii.