Polski duchowny rzymskokatolicki diecezji kieleckiej, historyk, profesor nauk humanistycznych.
Od 1973 roku był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach. W latach 1983–1989 pracował w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 1991 roku został adiunktem w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach, przekształconej następnie w Akademię Świętokrzyską. W 1993 na uczelni tej objął stanowisko profesora nadzwyczajnego[1]. Ponadto był członkiem Polskiej Akademii Nauk (Wydział I – Nauk Społecznych; Komitet Nauk Historycznych)[3].
Od 1973 roku był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach. W latach 1983–1989 pracował w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 1991 roku został adiunktem w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach, przekształconej następnie w Akademię Świętokrzyską. W 1993 na uczelni tej objął stanowisko profesora nadzwyczajnego[1]. Ponadto był członkiem Polskiej Akademii Nauk (Wydział I – Nauk Społecznych; Komitet Nauk Historycznych)[3].
Specjalizował się w historii Kościoła katolickiego XIX wieku[3]. Jego zainteresowania badawcze obejmowały m.in.: duchowieństwo i przemiany społeczno-religijne w XIX w., polską kulturę religijną XIX i XX w. z uwzględnieniem perspektywy europejskiej oraz religie niechrześcijańskie. Autor kilkunastu monografii i kilkuset artykułów. Publikował m.in. w „Niedzieli”, „Więzi”, „Znaku” i „Tygodniku Powszechnym”
Odznaczony m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej