Literat i dziennikarz, redaktor „Kuriera Poznańskiego”.
Młode spędziłlata w Poznaniu, a po ukończeniu szkoły średniej przeniósł się do Lwowa, gdzie studiował polonistykę. Od początku swych studiów poświęcił się zawodowi dziennikarskiemu będąc członkiem istniejącego przy Uniwersytecie Lwowskim Akademickiego Koła Dziennikarskiego. Jako student współpracował z lwowskim Słowem Polskim i pisał równocześnie korespondencje na tematy kulturalne dla Kuriera Poznańskiego.
Był członkiem Ligi Narodowej przed 1907 rokiem. Po powrocie ze Lwowa wstąpił w 1908 r. do redakcji Kuriera Poznańskiego, w której pozostał do 1939 r. W roku 1908 r. był jednym z założycieli Towarzystwa Dziennikarzy i Literatów, a równocześnie członkiem Zarządu Głównego Związku Dziennikarzy RP. W roku 1936 został prezesem Syndykatu Dziennikarzy Wielkopolskich.
Po pierwszej wojnie światowej, został przejściowo naczelnikiem Wydziału Kultury i Sztuki w Ministerstwie byłej Dzielnicy Pruskiej, a następnie powrócił na stanowisko dziennikarskie i do pracy społecznej w Towarzystwie Czytelni Ludowych oraz Spółce Teatralnej. W tym charakterze przyczynił się walnie do zorganizowania poznańskiego Konserwatorium Muzycznego.
Twórca pierwszych audycji radiowych dla dzieci, autor „Przechadzek po mieście” ukazujących się w latach 1926–1927 na łamach Kuriera Poznańskiego, a także pisma dla dzieci „Mój przyjaciel” (bezpłatny dodatek do Kuriera Wielkopolskiego). Działacz założonego w Bazarze w 1921 r. Koła Naukowo–Literackiego. Znając dobrze język norweski, został tłumaczem pisarzy skandynawskich. Przetłumaczył m.in. baśnie Andersena i powieści Hamsuna.
Po wkroczeniu wojsk niemieckich do Poznania w listopadzie 1939 r. i utracie swojego mieszkania przy ulicy Wały Leszczyńskiego, przesiedlił się do Warszawy, gdzie pracował w podziemiu i uczestniczył w, nim do czasu wybuchu Powstania Warszawskiego. Następnie wyjeżdża do Krakowa, gdzie dzięki jego staraniom, Syndykat Dziennikarzy Wielkopolskich był bliski uzyskania w Rabce własnego domu wypoczynkowego. W Małopolsce doczekał się wyzwolenia, po czym powrócił do Poznania.
Autor wielu baśni, bajek i gawęd radiowych dla dzieci i młodzieży.
Był popularny wśród dzieci jako „Wujek Czesio”